میکروفلوئیدیک یا ریزسیال شناسی علم نوین بررسی رفتار سیال ( سیالات) در مقیاس بسیار کوچک (9- 10- 18- 10 لیتر) است. این عمل حوزه های مختلفی دارد. از جمله مهمترین مزایای بکارگیری میکروفلوئیدیک، حساسیت بالا، سهولت در ساخت، ارزان بودن، صرفه جویی در حجم نمونه مورد استفاده، سرعت بالا، قابلیت خودکار سازی با کاهش مداخلات انسانی است. در سیستم های میکروفلوئیدیک طراحی شده، عملیاتی چون جداسازی، اختلاط، تشکیل و تقسیم قطرات، ادنزه گیری و تشخیص، نمونه برداری و در نهایت پیشنهاد روش درمان بر مبنای شخص سازی پزشکی انجام می گیرد.. اجزای مختلف سامانه های میکروفلوئیدی عبارتند از: میکروپمپ ها، میکروکانالها، میکرومخلوط کننده ها، میکروحسگرها، مخازن سیالات و دریچه ها که معمولاً در مقیاس میکرونی ساخته می شود. انواع سیستم های میکروفلوئیدیک عبارتند از؛ میکروفلوئیدیک قطره، بسته و باز می باشند. برای دستیابی به مزایای این سیستم ها، در ابتدای امر متناسب با هدف بکارگیری طراحی سیستم صورت می گیرد. سپس ساخت تراشه میکروفلوئیدیک به روش های گوناگون لیتوگرافی نرم، میکرومیلینگ و پرینت سه بعدی انجام می شود. از میان روش‌های مورد استفاده، روش لیتوگرافی نرم بالاترین دقت به همراه بهترین سطح تولید شده امکان‌پذیر است. روش لیتوگرافی نرم شامل دو مرحله‌ی قالب‌سازی و قالب‌گیری با پلیمر می‌شود. قالب‌سازی لیتوگرافی خود به دو روش لیتوگرافی تماسی و لیتوگرافی کاهنده‌ی ماسک امکان‌پذیر است. در روش لیتوگرافی، هندسه‌ی سه بعدی کانال از روی طرح دو بعدی ماسک بر روی بستری مانند سیلیکون ایجاد می‌شود.
از جمله کاربردهای سیستم میکروفلوئیدیک در حوزه ی زیست شناسی و پزشکی تشخیصی است که در آنها نمونه ها و مواد محلول مورد آزمایش هستند. بنابراین این فناوری آزمایشگاه روی تراشه نیز نامیده می شود. یکی از کاربردها در حوزه زیستی، درمان مؤثر بیماران سرطانی تا حد امکان بدون درد و غیرتهاجمی برای ریشه کن کردن بیماری است. کاربرد های تشخیصی میکروفلوئیدیک در تشخیص سرطان و عوامل بیماری زا می باشد. امروزه تلاش های قابل توجهی در جهت ایجاد روش های مؤثر دارو رسانی در این حوزه صورت پذیرفته است. سیستم های میکروفلوئیدیک، به واسطه ی قابلیت خودشان برای مدیریت و انتقال دقیق مقادیر کوچک مایعات، به عنوان یک پلتفرم نوید بخش برای طراحی سیستم های تحویل داروی پیشرفته پدیدار شده اند. بنابراین، به مقدار زیادی برای ساخت حامل های دارویی یا انتقال مستقیم دارو به یک بافت هدفمند مورد استفاده قرار می گیرند.
